İnsancık Yağması

Taa evvel zamandan başladı bu yağma..

Taa Adem'in elma yiyişiyle..

Toprak tozdan üredi..

Hayvana ruh girdi evrildi..

Vah ki vah.. Elde etme arzusu ile..

Yola düştü bir güruh cefapişe

Taşlıkların arasında idim o vakit.

Kuru sarı otların arasında idim..

Taa o zamandan kimin kimi kıracağını bildim..

Soylarından kırdılar insanı

Hislerinden kırdılar..

Şehvetine de zulmettikleri oldu..

Ar'ını zapt edene kıydılar gördüm.

Yıkanmaktan kelleşmiş İran halısı gibi

Aklayıp paklayıp yere serdiler insancıkları..

Yama tutmaz olunca silkeleyip,

Ayaklarıyla çiğnediler..

Sorsan pek kıymetli idi İran halısı..

Atsalar gönül razı değil saklasalar canı kalmamış

Bir ben değildim gören, bilen

Ay gördü, güneş gördü, gün gördü, gece gördü

Hepsinin lal oldu, ant içerken cıvıldaşan dilleri..

Şehadet ederken hepsi sustu..

Bir ben kustum Adem'in kursağındaki elmayı..

Yanacak mısın Ey Adem..

Ateşine odun atmak için değeceksem de alevlere..

O odunu atacağım..

O güruhun düştüğü yollardan toplayacağım taşları..

Alemdeki tüm cefapişeleri taşlayacağım..