Güzel Olanı Koparırlar

 

 

 

            Ne çok abarttınız kadını.. yüzyıllardır ne çok abarttınız.. ne şiirler.. ne şarkılar.. ne methiyeler..

 

            Kirpiğinden serçe parmağına kadar sevdiniz sevmeyin.. kutsamayın.. tapmayın..

insanoğlu ilk güzel olana kıyar.. güzelleştirmeyin kadını... farklılaştırmayın.. güzelleştikçe koparılıyoruz işte.. yapmayın!

 

            Nasıl ki gül bahçesine girdiğinizde ilk farklı renkli güle gidiyor kirli elleriniz.. Hayvan severken bile nasıl ırkçı tercihler yapıyorsunuz.. kadın da öyle.. nerede farklı bir kadın görseniz hırpalıyorsunuz...

 

            güzel mi gülüyor bir bana gülsün ? Güzel mi dokunuyor bir bana dokunsun ?

İyi sevişiyor bir benimle sevişsin ? Aidiyet-sahiplenme denge bozukluğu yapıyor demek ki..

Sahiplenmek nedir yahu? Aciz olan sahiplenilir.. İnsan değil!

Peki ya aidiyet ? Hislerini, ruhunu, bedenini emanet etmek ait olmak değildir.. Adı üstünde emanet etmektir.. Güvendiğin ve emin olduğun sürece..

 

            kadının yüzünü güldürürsen evet o gülüş sana aittir.. ama sadece o gülüş.. Kadın değil.. tüm gülüşleri değil.. sadece sana gülmediği için öldüremezsin..

            Senin için değil çocuğu için özendiyse bir yemeğe o yemeği sevmediğin için dövemezsin..

Efendi-köle sistemi tutmamış işte.. Efendinin olduğu yerde adaletsizlik kölenin olduğu yerde isyan varmış hep.. Şiddet varmış ki vazgeçilmiş.. İnsan olmanın erdemi için harcanan emeklere yazık..

 

            Kirli zihinler.. iğrenç dürtüler.. rezil arzular.. Nefs var.. Bilmeyene söyleyim.. Nefs var.. Bunun için var..  Kendi canın bile sana ait değilken başka bir canın sana ait olduğunu düşünmek ne hadsizlik.. Nasıl hastalıklı bir zihnin tezahürü..

 

            Yorulduk.. Bencilliğin, ahmaklığın, egoizmin, narsizmin geldiği noktalardan yorulduk..