bilmem kaçıncı gebeliğimdi aşka..
her seferinde yeniden umut doluyordum..
her gebeliğimde daha çok titriyordum üzerine..
kaçıncı düşüğümde vazgeçecektim bilmiyordum..
ama ısrarla hayatın içime girişlerine izin veriyordum yeniden denemek için..
bir çocuğum olmalıydı benim..
bir aşk doğurmalıydım..
bir değil hatta fazla çok fazla aşk doğurmalıydım..
ve her birini ayrı ayrı cami avlularına bırakmalıydım..
benim bedenimden yırtılan aşklarla dolmalıydı tüm şehir..
tanrı bana olan borcunu ödemek için hepsini güzel ellere telsim etmeliydi..
umutlu ellerde.. ellerin elinde büyümeliydi duygularım..
tohumum sağlam.. toprağım kuruydu benim..
ben doğurmalıydım.. eller büyütmeliydi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder